Włodzimierz Zatorski OSB

W życiu chodzi o Życie

• Wyślij do znajomego

  

  W życiu chodzi o Życie

  Stwierdzenie: „W życiu chodzi o Życie” było dla mnie swoistym odkryciem. W takim sformułowaniu wydaje się ono tautologią, jednak tak nie jest. Na końcu zdania słowo Życie piszę wielką literą, aby odróżnić to życie, o które chodzi, od tego jakie przeżywamy tu na ziemi. Kiedy się przyjrzymy dialogom Pana Jezusa z ludźmi, to zauważymy, że często dochodzi do zasadniczego nieporozumienia w odniesieniu do tego, o czym mówił: On mówił o życiu nowym, co w innych miejscach nazywa królestwem Bożym, a ludzie ciągle myśleli o życiu, jakie tutaj przeżywają. Widać, jak są całkowicie owładnięci swoim zwykłym doświadczeniem i nie są w stanie ponad nie wyjść.

  W natłoku rozmaitych spraw, jakie mamy do załatwienia, przeprowadzenia, prac do zrobienia… rzeczywiście można się pogubić. Kiedy się wreszcie zmęczymy tym zabieganiem, pojawia się pytanie: A o co właściwie w życiu chodzi? Po co żyjemy? Jeżeli byśmy osiągnęli wszystko z tego, co sobie wymarzyliśmy, czy rzeczywiście dałoby nam to szczęście? Odpowiedź na to pytanie nie jest zbyt trudna. Wystarczy sobie jedynie wyobrazić taką sytuację. Co wtedy widzimy? Czy to naprawdę byłaby pełnia szczęścia i radość? / Włodzimierz Zatorski OSB

  Odbiorca: :

  Nazwa Twojego znajomego ^* :

  Adres e-mail Twojego znajomego ^* :

  ^* Pola wymagane

  Wyślij   lub  Anuluj

Pisząc o życiu, wspomnieliśmy już o śmierci, która jest wynikiem grzechu, a pośrednio przez grzech wynikiem zwiedzenia przez Szatana. Właśnie grzech, a właściwie tajemnica nieprawości w nas, jest przyczyną wielu cierpień ludzi na ziemi i tego, że nie możemy osiągnąć pełni życia w tym wymiarze, jaki jest możliwy przy całym ograniczeniu wynikającym ze starzenia się, chorób i śmierci. Warto w tym momencie przyjrzeć się istocie tego nieszczęścia: jak człowiek sam niszczy siebie i innych dookoła przez mieszkającą w nim przewrotność, uparte trzymanie się złości, brak przebaczenia, pamiętliwość... Jest to przedziwna przypadłość w życiu człowieka sprzeczna sama w sobie, bo niszczy życie. Jest to demoniczna siła w nas.

Kluczem do refleksji nad tym zagadnieniem jest zasadnicze stwierdzenie, że życie to nie coś, ale żywa relacja z Bogiem. Natomiast istotą grzechu pierworodnego jest zerwanie tej żywej więzi przez zwątpienie człowieka w bezinteresowną miłość Boga do nas.