Św. Hieronim ze Strydonu

Pisma polemiczne

• Wyślij do znajomego

  

  Pisma polemiczne

  W niniejszym tomie wydajemy trzy łacińskie pisma polemiczne z końca IV stulecia autorstwa św. Hieronima (ok. 347–419). W dziele Przeciw Jowinianowi tematyka dziewictwa wysuwa się na pierwszy plan w aspekcie jego relacji do małżeństwa, w piśmie Przeciw Helwidiuszowi – w aspekcie dziewictwa Maryi, natomiast w traktacie Przeciw Wigilancjuszowi znajduje wyraz w jednym z kilku podejmowanych tam wątków, a mianowicie bezżenności duchownych. Tym trzem pismom nadajemy wspólny tytuł Pisma polemiczne, gdyż wszystkie powstały w ogniu dyskusji, którą Hieronim toczył z adwersarzami na temat ascezy i pobożności, czystości i dziewictwa. Tymczasem tak uznajemy małżeństwo, że dajemy pierwszeństwo dziewictwu, które pochodzi z małżeństwa. Czy srebro przestaje być srebrem, jeżeli złoto jest cenniejsze od srebra? Albo czy dzieje się ujma drzewu i zasiewom, jeśli przedkłada się owoc nad korzeń i liście, a plon nad źdźbło i kłosy? Jak owoc z drzewa, a ziarno ze słomy, tak dziewictwo [bierze się] z małżeństwa. (Jow. I,3)

  Odbiorca: :

  Nazwa Twojego znajomego ^* :

  Adres e-mail Twojego znajomego ^* :

  ^* Pola wymagane

  Wyślij   lub  Anuluj

Geneza sporu Hieronima z Helwidiuszem przypada na okres debaty w Kościele na temat nowych form życia chrześcijańskiego. To właśnie ruch ascetyczny, który w IV wieku zyskał w Rzymie wielu zwolenników, był jednym z czynników tworzących kontekst omawianego sporu. Warto zauważyć, że w Wiecznym Mieście początki życia monastycznego, a przynajmniej ascetycznego, miały miejsce dużo wcześniej. Kiedy w roku 382 Hieronim przybył do Rzymu, istniał już tam ruch ascetyczny, zwłaszcza w kręgach kobiecych. To z Rzymu ascetyzm i monastycyzm rozszerzył się na niektóre części Półwyspu Apenińskiego. Ekspansja nowych form życia chrześcijańskiego na Zachodzie z całą pewnością doprowadziła do pojawienia się, zwłaszcza w metropolii, wielu zarówno zwolenników, jak i przeciwników ascetyzmu. Z jednej strony propagatorzy życia ascetycznego podkreślali wartość dziewictwa i lansowali taki sposób życia jako doskonałe naśladowanie Chrystusa. Z drugiej strony przeciwnicy głosili wyższość i doskonałość życia małżeńskiego. Helwidiusza należy zidentyfikować jako przeciwnika dziewictwa, a co za tym idzie, głosiciela wyższości małżeństwa nad życiem ascetycznym.