65,00 zł
Wydanie | Drugie, 2011 |
Seria | Źródła Monastyczne |
ISBN | 9788373543911 |
Oprawa | Miękka |
Format | 125x195 |
Stron | 543 |
Brak | Tekst który się nie wyświetla i musi być na końcu, jeśli nie ma podtyułu |
Pisma ascetyczne św. Bazylego Wielkiego (ok. 329–379) należały w starożytności i należą do dzisiaj, zwłaszcza na chrześcijańskim Wschodzie, do ścisłego kanonu lektur duchowych. Stanowią podstawę teologiczną całego monastycyzmu wywodzącego się z tradycji greckiej, a nadto, przez przekład łaciński, wywarły znaczny wpływ na prawodawstwo zakonne Zachodu.
Tom obejmuje najbardziej znane pisma ascetyczne św. Bazylego Wielkiego (+379): Reguły Dłuższe i Reguły Krótsze, zwane także Wielkim Ascetikonem lub Regułami monastycznymi.
Zawierają one odpowiedzi na pytania stawiane przez ówczesnych chrześcijan podejmujących życie ascetyczne według wskazań Ewangelii. Odpowiedzi są proste, a zarazem wymagające, naznaczone ludzką i nadprzyrodzoną mądrością duchownego ojca, którego proszono o poradę czy wyjaśnienia.
Obie Reguły, wraz z utworami przedstawionymi w I tomie Pism ascetycznych św. Bazylego tworzą zbiór, nazwany przez autora Zarysem ascezy.
Cechą nieprzyjaciela jest to, że szkodzi i jest podstępny. Dlatego można nazwać nieprzyjacielem tego, kto w jakiś sposób wyrządza zło drugiemu, zwłaszcza grzesznika. Grzesznik bowiem, o ile to zależy od niego, w różny sposób szkodzi oraz podstępnie odnosi się do tego, z kim żyje lub kogo spotyka.
Ponieważ zaś człowiek składa się z duszy i ciała, okażemy im miłość co do duszy – karcąc ich, napominając i czyniąc wszystko, by doprowadzić ich do nawrócenia. Okażemy miłość co do ciała, jeśli czynimy im dobro użyczając tego, co potrzebne do życia.
Pisma ascetyczne, tom 2
Pisma ascetyczne św. Bazylego Wielkiego (ok. 329–379) należały w starożytności i należą do dzisiaj, zwłaszcza na chrześcijańskim Wschodzie, do ścisłego kanonu lektur duchowych. Stanowią podstawę teologiczną całego monastycyzmu wywodzącego się z tradycji greckiej, a nadto, przez przekład łaciński, wywarły znaczny wpływ na prawodawstwo zakonne Zachodu.
Tom obejmuje najbardziej znane pisma ascetyczne św. Bazylego Wielkiego (+379): Reguły Dłuższe i Reguły Krótsze, zwane także Wielkim Ascetikonem lub Regułami monastycznymi.
Zawierają one odpowiedzi na pytania stawiane przez ówczesnych chrześcijan podejmujących życie ascetyczne według wskazań Ewangelii. Odpowiedzi są proste, a zarazem wymagające, naznaczone ludzką i nadprzyrodzoną mądrością duchownego ojca, którego proszono o poradę czy wyjaśnienia.
Obie Reguły, wraz z utworami przedstawionymi w I tomie Pism ascetycznych św. Bazylego tworzą zbiór, nazwany przez autora Zarysem ascezy.
Cechą nieprzyjaciela jest to, że szkodzi i jest podstępny. Dlatego można nazwać nieprzyjacielem tego, kto w jakiś sposób wyrządza zło drugiemu, zwłaszcza grzesznika. Grzesznik bowiem, o ile to zależy od niego, w różny sposób szkodzi oraz podstępnie odnosi się do tego, z kim żyje lub kogo spotyka.
Ponieważ zaś człowiek składa się z duszy i ciała, okażemy im miłość co do duszy – karcąc ich, napominając i czyniąc wszystko, by doprowadzić ich do nawrócenia. Okażemy miłość co do ciała, jeśli czynimy im dobro użyczając tego, co potrzebne do życia.
Odbiorca: :
* Pola wymagane
lub Anuluj
Święty Bazyli Wielki (ok. 329-379), biskup w Cezarei Kapadockiej, wybitna postać w historii chrześcijaństwa, zwłaszcza w kontekście życia monastycznego i teologii. Jego „Pisma ascetyczne” należały w starożytności i należą do dzisiaj, zwłaszcza na chrześcijańskim Wschodzie do ścisłego kanonu lektur duchowych. Stanowią podstawę teologiczną całego monastycyzmu wywodzącego się z tradycji greckiej, a nadto przez przekład łaciński, wywarły znaczny wpływ na prawodawstwo zakonne Zachodu.