Pisma ascetyczne T2 (Bazyli Wielki) Zobacz większe

65,00 zł

Informacje dodatkowe

Wydanie Drugie, 2011
Seria Źródła Monastyczne
ISBN 9788373543911
Oprawa Miękka
Format 125x195
Stron 543
Brak Tekst który się nie wyświetla i musi być na końcu, jeśli nie ma podtyułu

Podziel się

Święty Bazyli Wielki

Pisma ascetyczne, tom 2

Pisma ascetyczne św. Bazylego Wielkiego (ok. 329–379) należały w starożytności i należą do dzisiaj, zwłaszcza na chrześcijańskim Wschodzie, do ścisłego kanonu lektur duchowych. Stanowią podstawę teologiczną całego monastycyzmu wywodzącego się z tradycji greckiej, a nadto, przez przekład łaciński, wywarły znaczny wpływ na prawodawstwo zakonne Zachodu.

Tom obejmuje najbardziej znane pisma ascetyczne św. Bazylego Wielkiego (+379): Reguły Dłuższe i Reguły Krótsze, zwane także Wielkim Ascetikonem lub Regułami monastycznymi.

Zawierają one odpowiedzi na pytania stawiane przez ówczesnych chrześcijan podejmujących życie ascetyczne według wskazań Ewangelii. Odpowiedzi są proste, a zarazem wymagające, naznaczone ludzką i nadprzyrodzoną mądrością duchownego ojca, którego proszono o poradę czy wyjaśnienia.

Obie Reguły, wraz z utworami przedstawionymi w I tomie Pism ascetycznych św. Bazylego tworzą zbiór, nazwany przez autora Zarysem ascezy.

Cechą nieprzyjaciela jest to, że szkodzi i jest podstępny. Dlatego można nazwać nieprzyjacielem tego, kto w jakiś sposób wyrządza zło drugiemu, zwłaszcza grzesznika. Grzesznik bowiem, o ile to zależy od niego, w różny sposób szkodzi oraz podstępnie odnosi się do tego, z kim żyje lub kogo spotyka.

Ponieważ zaś człowiek składa się z duszy i ciała, okażemy im miłość co do duszy – karcąc ich, napominając i czyniąc wszystko, by doprowadzić ich do nawrócenia. Okażemy miłość co do ciała, jeśli czynimy im dobro użyczając tego, co potrzebne do życia.

Napisz recenzje

Pisma ascetyczne, tom 2

Pisma ascetyczne, tom 2

Pisma ascetyczne św. Bazylego Wielkiego (ok. 329–379) należały w starożytności i należą do dzisiaj, zwłaszcza na chrześcijańskim Wschodzie, do ścisłego kanonu lektur duchowych. Stanowią podstawę teologiczną całego monastycyzmu wywodzącego się z tradycji greckiej, a nadto, przez przekład łaciński, wywarły znaczny wpływ na prawodawstwo zakonne Zachodu.

Tom obejmuje najbardziej znane pisma ascetyczne św. Bazylego Wielkiego (+379): Reguły Dłuższe i Reguły Krótsze, zwane także Wielkim Ascetikonem lub Regułami monastycznymi.

Zawierają one odpowiedzi na pytania stawiane przez ówczesnych chrześcijan podejmujących życie ascetyczne według wskazań Ewangelii. Odpowiedzi są proste, a zarazem wymagające, naznaczone ludzką i nadprzyrodzoną mądrością duchownego ojca, którego proszono o poradę czy wyjaśnienia.

Obie Reguły, wraz z utworami przedstawionymi w I tomie Pism ascetycznych św. Bazylego tworzą zbiór, nazwany przez autora Zarysem ascezy.

Cechą nieprzyjaciela jest to, że szkodzi i jest podstępny. Dlatego można nazwać nieprzyjacielem tego, kto w jakiś sposób wyrządza zło drugiemu, zwłaszcza grzesznika. Grzesznik bowiem, o ile to zależy od niego, w różny sposób szkodzi oraz podstępnie odnosi się do tego, z kim żyje lub kogo spotyka.

Ponieważ zaś człowiek składa się z duszy i ciała, okażemy im miłość co do duszy – karcąc ich, napominając i czyniąc wszystko, by doprowadzić ich do nawrócenia. Okażemy miłość co do ciała, jeśli czynimy im dobro użyczając tego, co potrzebne do życia.