Zobacz większe
27,00 zł
Wydanie | Drugie, 2018 |
Seria | Źródła Monastyczne |
ISBN | 9788373548190 |
Oprawa | Miękka |
Format | 125x195 |
Stron | 186 |
Brak | Tekst który się nie wyświetla i musi być na końcu, jeśli nie ma podtyułu |
Mowy do mnichów (233–238), List do mniszek, Reguła dla mniszek oraz Reguła dla mnichów stanowią całość spuścizny monastycznej św. Cezarego z Arles (470–543). W niniejszym tomie prezentujemy tłumaczenia wszystkich powyższych pism.
Mowy do mnichów, pierwsze pisma monastyczne św. Cezarego, podają podstawowy zarys jego duchowej nauki, ściśle powiązanej z poprzedzającą ją tradycją Ojców. List do mniszek poświęcony jest problematyce czystości ewangelicznej, tradycyjnie uznawanej za centralną w monastycyzmie żeńskim.
Reguły św. Cezarego są interesujące z uwagi na zawarty w nich program reformy życia mniszego monastycyzmu galijskiego, który w tym okresie przechodził od pierwszego spontanicznego etapu rozwoju do okresu wzrastającej instytucjonalizacji. Charakteryzują się one tym, że są bardziej obszerne i precyzyjne niż reguły je poprzedzające oraz tym, że wprowadzają nowe elementy do ówczesnego monastycyzmu, m.in. zawierają bardzo drobiazgowe wskazania dotyczące modlitwy chóralnej, ustalają zmienność dziennego planu życia zakonnego w zależności od pór roku, zamiast zaś poprzednio istniejących oddzielnych cel, wprowadzają wspólne dormitorium. Reguły św. Cezarego są świadkiem przemiany monastycyzmu, której skutki sięgają do czasów współczesnych.
Pisma monastyczne
Mowy do mnichów (233–238), List do mniszek, Reguła dla mniszek oraz Reguła dla mnichów stanowią całość spuścizny monastycznej św. Cezarego z Arles (470–543). W niniejszym tomie prezentujemy tłumaczenia wszystkich powyższych pism.
Mowy do mnichów, pierwsze pisma monastyczne św. Cezarego, podają podstawowy zarys jego duchowej nauki, ściśle powiązanej z poprzedzającą ją tradycją Ojców. List do mniszek poświęcony jest problematyce czystości ewangelicznej, tradycyjnie uznawanej za centralną w monastycyzmie żeńskim.
Reguły św. Cezarego są interesujące z uwagi na zawarty w nich program reformy życia mniszego monastycyzmu galijskiego, który w tym okresie przechodził od pierwszego spontanicznego etapu rozwoju do okresu wzrastającej instytucjonalizacji. Charakteryzują się one tym, że są bardziej obszerne i precyzyjne niż reguły je poprzedzające oraz tym, że wprowadzają nowe elementy do ówczesnego monastycyzmu, m.in. zawierają bardzo drobiazgowe wskazania dotyczące modlitwy chóralnej, ustalają zmienność dziennego planu życia zakonnego w zależności od pór roku, zamiast zaś poprzednio istniejących oddzielnych cel, wprowadzają wspólne dormitorium. Reguły św. Cezarego są świadkiem przemiany monastycyzmu, której skutki sięgają do czasów współczesnych.
Odbiorca: :
* Pola wymagane
lub Anuluj
Trzymajmy się więc nade wszystko pokory, bracia najmilsi, nie takiej jednak, która niekiedy bywa okazywana tylko na zewnątrz, lecz takiej, która tkwi w sumieniu. Są bowiem tacy, którzy w czasie spokojnym zwykli okazywać pokorę zarówno na ustach jak i w sercu, lecz jeśli, jak bywa, zerwie się burza udręki i zgorszenia, wtedy pycha, która kryła się w sercu z podniesionym karkiem i niepohamowanym językiem, otwierając usta daje znać o sobie. Dlaczego tak się stało, bracia? Ponieważ nie było fundamentu prawdziwej pokory, bo nie było pokory w sercu, choć ją wcześniej zapowiadało zewnętrzne zachowanie. Z obfitości bowiem serca usta mówią (Mt 12,34). Błądzisz próbując przywłaszczyć sobie to, czego nie chciałeś przyjąć, kiedy mogłeś. Serca nasze, bracia najmilsi, są jak naczynia, które w żaden sposób nie mogą pozostać próżne. Poznaje się bowiem, czym każdy jest napełniony: dobrem czy złem. I tak jak jest z jakimś naczyniem, gdy się je wstrząśnie, można zobaczyć, jakie jest w środku, tak jest i z każdym człowiekiem, gdy zostaje wstrząśnięty przez skarcenie albo przez jakieś trudności, jak to w życiu bywa, natychmiast okazuje się, czym jest napełniony, ponieważ, jak powiedziałem, z obfitości serca usta mówią (Mt 12,34).
Św. Cezary z Arles (470/1 - 542) należał do wielkich reformatorów Kościoła galijskiego okresu wędrówki ludów. Formację monastyczną łączył z gorliwością duszpasterską. Był założycielem klasztorów męskich i żeńskich oraz inicjatorem licznych synodów galijskich. "Pisma monastyczne" wielkiego biskupa z Arles są ważnym dokumentem pozwalającym poznać początki i rozwój życia zakonnego w Galii VI w.