Św. Gertruda z Helfty

Ćwiczenia

• Wyślij do znajomego

  

  Ćwiczenia

  Ćwiczenia św. Gertrudy Wielkiej z Helfty, jednej z największych mistyczek chrześcijańskich, otwierają – mamy nadzieję – serię tłumaczeń pism mistyczek niemieckich. W przyszłości chcielibyśmy wydać jej główne dzieło, Legatus divinae pietatis czyli Herold Bożej łaskawości, a także tak zwane Modlitwy (Preces Gertrudianae).

  Myślimy również o przekładzie na język polski tekstów Mechtyldy z Magdeburga, Mechtyldy von Hackeborn i innych średniowiecznym mistyczek z niemieckiego kręgu językowego. Pragniemy ten sposób odnowić dawną, bogatą tradycję wydawniczą, sięgającą XVI wieku. Od tego czasu istnieje wiele wydań dzieł Gertrudy i innych mistyczek (p. Wstęp oraz Bibliografia).

  Wpływ Gertrudy przetrwał we wciąż żywym kulcie Serca Jezusa (miłosierdzia Bożego), ale sama postać świętej poszła już w zapomnienie. Sądzimy, że jej duchowość, oparta na liturgii i czytaniu Słowa Bożego w kontekście liturgicznym (lectio divina), może być inspirująca również dla człowieka współczesnego, wyrosłego w duchowej atmosferze Drugiego Soboru Watykańskiego.

  Gertruda jest znakomitym teologiem, ale uprawia teologię nie jako intelektualne rozważania, lecz jako metodę modlitwy i sposób nawiązywania żywego kontaktu z Bogiem. W swoich dziełach dzieli się z czytelnikami osobistym doświadczeniem religijnym i jednocześnie, za pomocą ćwiczeń, stara się go samego do takich doświadczeń doprowadzić. Miejscem mistycznego przeżycia jest dla niej właśnie liturgia.

  Mamy nadzieję, że nowe wydanie jej Ćwiczeń przybliży polskiemu czytelnikowi bogaty nurt teologii mistycznej zrodzonej w ciszy monastycznego życia. Za podstawę do tłumaczenia oraz opracowania teks­tu posłużyło nam wydanie Gertrude d'Helfta, Oeuvres spirituelles. Tome I. Les Exercices, ed. J. Hour­lier et A. Schmitt OSB, Paris 1967, SCh 127.
  

  Odbiorca: :

  Nazwa Twojego znajomego ^* :

  Adres e-mail Twojego znajomego ^* :

  ^* Pola wymagane

  Wyślij   lub  Anuluj

Miłości, o zachodzie mojego życia zechciej wzejść dla mnie jako wczesny Ranek i gdy mnie zobaczysz, jak będę opuszczać to miejsce wygnania, pozwól mi zaczerpnąć w tobie życia wiecznego. Pozwól mi w taki sposób zakończyć to wygnanie, abym razem z tobą mogła bez przeszkody wejść na gody Baranka, pod twoim przewodnictwem znaleźć prawdziwego Oblubieńca i Przyjaciela, i w twoich ramionach tak czule połączyć się z Nim, abym na wieki już pozostała w Jego objęciach.