Włodzimierz Zatorski OSB

Rozważania liturgiczne na każdy dzień. T. 5 (Okres zwykły 24-34 tydzień)

• Wyślij do znajomego

  

  Rozważania liturgiczne na każdy dzień. T. 5 (Okres zwykły 24-34 tydzień)

  Ważna informacja: w niektórych miejscach rozważań liturgicznych ojca Włodzimierza Zatorskiego OSB mogą pojawić się nieścisłości w czytaniach biblijnych. Jest to spowodowane tym, że ojciec Włodzimierz pisał rozważania w oparciu o stary lekcjonarz, bez uwzględnienia nowego doboru niektórych czytań mszalnych.

  „Nasza miłość musi przyjąć bardzo konkretny wymiar miłosierdzia w odniesieniu do innych ludzi. Inaczej może być ona li tylko teoretyczna, może być ideą bez zakorzenienia w życiu. Nasze miłosierdzie jest jednocześnie dla nas znakiem rozpoznawczym prawdziwej miłości w naszym sercu. Jeżeli brak w naszym postępowaniu miłosierdzia, to znaczy, że nie ma w nas autentycznej miłości. Oszukujemy samych siebie”.

  Przebaczając, „wypuszczamy z ręki” wszystkie swoje racje, pretensje, nie chowamy niczego dla siebie. Dzięki temu właśnie możemy żyć dla Chrystusa. To, co jest tylko metafizyczną zasadą życia, staje się naszą osobistą prawdą. Wprowadza nas w logikę miłości: Chrystus przyjmuje nasz gest powierzenia się Mu i sam staje się darem dla nas, darem życia w Jego zmartwychwstaniu. Taki jest sens Eucharystii.

  Jednocześnie nie jest łatwo przebaczyć, o czym każdy z nas wie. Najwięcej trudności zazwyczaj sprawia nasza emocjonalność. Może i w sferze myśli moglibyśmy przebaczyć, rozumiejąc sens i korzyść, jakie z przebaczenia dla nas wynikają. Ale nasze serce nie potrafi zapomnieć i nie potrafi uleczyć zranienia. Pan Jezus domaga się jednak „przebaczenia z serca”.

  Okazuje się więc, że przebaczenie w praktyce nie jest prostym gestem, nad którym potrafimy zapanować. Ono jest drogą, procesem wyzwalania się, którego nie możemy podjąć inaczej, jak tylko współdziałając z łaską. Najważniejsze jest nasze zdecydowanie się na przebaczenie, wybór mądrości przebaczenia; nasze: „chcę przebaczać” stanowi punkt wyjścia do dalszej pracy nad przebaczeniem, które stopniowo ma ogarnąć nasze serce. Przebaczenie jest Bożym przymiotem, my jedynie się uczymy przebaczać, a przez to uczymy się być dziećmi Bożymi! To jest szkoła. Nie wymagajmy od siebie od razu wszystkiego. Pokusa szatańska polega na tym, że stajemy wobec celu, w konfrontacji z którym widzimy siebie jako całkowicie beznadziejnych. Trudno porównać ucznia ze szkoły podstawowej z profesorem uniwersytetu, ale ten profesor także kiedyś był dzieckiem ze szkoły podstawowej.

  Odbiorca: :

  Nazwa Twojego znajomego ^* :

  Adres e-mail Twojego znajomego ^* :

  ^* Pola wymagane

  Wyślij   lub  Anuluj

Napisz recenzje

Rozważania liturgiczne na każdy dzień. T. 5 (Okres zwykły 24-34 tydzień)

Ważna informacja: w niektórych miejscach rozważań liturgicznych ojca Włodzimierza Zatorskiego OSB mogą pojawić się nieścisłości w czytaniach biblijnych. Jest to spowodowane tym, że ojciec Włodzimierz pisał rozważania w oparciu o stary lekcjonarz, bez uwzględnienia nowego doboru niektórych czytań mszalnych.

„Nasza miłość musi przyjąć bardzo konkretny wymiar miłosierdzia w odniesieniu do innych ludzi. Inaczej może być ona li tylko teoretyczna, może być ideą bez zakorzenienia w życiu. Nasze miłosierdzie jest jednocześnie dla nas znakiem rozpoznawczym prawdziwej miłości w naszym sercu. Jeżeli brak w naszym postępowaniu miłosierdzia, to znaczy, że nie ma w nas autentycznej miłości. Oszukujemy samych siebie”.

Przebaczając, „wypuszczamy z ręki” wszystkie swoje racje, pretensje, nie chowamy niczego dla siebie. Dzięki temu właśnie możemy żyć dla Chrystusa. To, co jest tylko metafizyczną zasadą życia, staje się naszą osobistą prawdą. Wprowadza nas w logikę miłości: Chrystus przyjmuje nasz gest powierzenia się Mu i sam staje się darem dla nas, darem życia w Jego zmartwychwstaniu. Taki jest sens Eucharystii.

Jednocześnie nie jest łatwo przebaczyć, o czym każdy z nas wie. Najwięcej trudności zazwyczaj sprawia nasza emocjonalność. Może i w sferze myśli moglibyśmy przebaczyć, rozumiejąc sens i korzyść, jakie z przebaczenia dla nas wynikają. Ale nasze serce nie potrafi zapomnieć i nie potrafi uleczyć zranienia. Pan Jezus domaga się jednak „przebaczenia z serca”.

Okazuje się więc, że przebaczenie w praktyce nie jest prostym gestem, nad którym potrafimy zapanować. Ono jest drogą, procesem wyzwalania się, którego nie możemy podjąć inaczej, jak tylko współdziałając z łaską. Najważniejsze jest nasze zdecydowanie się na przebaczenie, wybór mądrości przebaczenia; nasze: „chcę przebaczać” stanowi punkt wyjścia do dalszej pracy nad przebaczeniem, które stopniowo ma ogarnąć nasze serce. Przebaczenie jest Bożym przymiotem, my jedynie się uczymy przebaczać, a przez to uczymy się być dziećmi Bożymi! To jest szkoła. Nie wymagajmy od siebie od razu wszystkiego. Pokusa szatańska polega na tym, że stajemy wobec celu, w konfrontacji z którym widzimy siebie jako całkowicie beznadziejnych. Trudno porównać ucznia ze szkoły podstawowej z profesorem uniwersytetu, ale ten profesor także kiedyś był dzieckiem ze szkoły podstawowej.

• Ocena:

Tytuł: ^* Komentarz: ^* Twoje imie: ^*

^* Wymagane pola

Wyślij   lub  Anuluj