Benedyktyni tynieccy

Barwy chorału - Ton 3 (pliki mp3 do pobrania)

• Wyślij do znajomego

  

  Barwy chorału - Ton 3 (pliki mp3 do pobrania)

  Produkt jest w wersji wirtualnej, tzn. po opłaceniu metodą przelewu PayU otrzymacie Państwo e-mailem link do pobrania plików audio. Jeżeli taki e-mail (dość często trafia do folderu SPAM lub kosza) nie dotarł, proszę napisać na e-mail: jacek@tyniec.com.pl. Pliki wyślemy za pomocą aplikacji WeTransfer. Przed zakupem proponujemy zapoznać się z fragmentem, który udostępniliśmy na naszym kanale YT.

  Śpiew: schola benedyktynów tynieckich
  Czas nagrania: 1 godz. 30 min.
  Realizacja nagrań: Marcin Domżał

  © Prawa autorskie zastrzeżone. Kopiowanie, publiczne odtwarzanie bez zezwolenia zabronione.

  Barwy Chorału to wyjątkowa edycja ukazująca chorał gregoriański nie tylko jako muzykę sakralną, ale jako kod do zrozumienia europejskiej kultury w ośmiu duchowych odsłonach. Choć każda z ośmiu płyt serii jest dziełem samym w sobie, jednak wyrafinowane gusta odkryją niesamowitą satysfakcję z porównywania ze sobą wszystkich ośmiu tonów.

  Ton trzeci nosi on miano najbardziej tajemniczego ze wszystkich tonów. Jego opisywanie domaga się tym samym rozsądku i ostrożności – głównie po to, by nie powiedzieć ani za mało, ani za dużo, by nie zdradzić głębokiej liryki przez uprawianie sentymentalizmu. Jest w tym tonie jakaś pierwotna i surowa zarazem prostota połączona z wewnętrznym urokiem. Żyje on ze sprzeczności, czego najlepszym dowodem jest podwójna dominanta: si albo do. W każdej kompozycji tego tonu widać wyraźnie, który z tych dźwięków dominuje, czyli jest rzeczywistą dominantą. Dość często nie dzieje się to bez swoistego zmagania się, by nie rzec: zwyciężenia odległego o półton (w górę lub w dół) sąsiedniego dźwięku. Nic dziwnego, że ton ten towarzyszy tekstom o sporej wewnętrznej sile, żywości, rozmachu, a nawet – rzec można - odwadze czy dumie. Tak będzie w przypadku hymnu Te Deum, ale też – paradoksalnie – w hymnie wielkopiątkowym Pange lingua. Wszystko rozgrywa się w wymiarze tak zewnętrznym, jak i wewnętrznym. Dotyczy równie dobrze walki z kimś, jak i własnych duchowych zmagań, przeciwności zewnętrznych i poruszeń serca. Są w tym tonie jednocześnie wigor i szlachetność, żarliwość i słodycz. Nie wydaje się więc dziwnym określenie go jako mistyczny. I nie chodziłoby tu tylko o nieregularność czy tajemniczość, ale i o pewne wyrafinowanie, szlachetną i subtelną wzniosłość zdającą się prowadzić wprost ku kontemplacji.

  01. – Deus (2:46)
  02. – Alleluia (3:17)
  03. – A solis (5:13)
  04. – Speciosus (7:36)
  05. – Tibi (2:24)
  06. – Passer (2:06)
  07. – Ego (8:39)
  08. – In nomine (4:32)
  09. – Pange (3:48)
  10. – Victricem (3:51)
  11. – Alleluia (3:01)
  12. – Vocem (5:22)
  13. – Hic est (4:18)
  14. – Iesu auctor (4:28)
  15. – Alleluia (2:33)
  16. – Te Deum (6:46)
  17. – Salva nos (2:27)
  + Exultet (16 min.)

  Odbiorca: :

  Nazwa Twojego znajomego ^* :

  Adres e-mail Twojego znajomego ^* :

  ^* Pola wymagane

  Wyślij   lub  Anuluj

Napisz recenzje

Barwy chorału - Ton 3 (pliki mp3 do pobrania)

Produkt jest w wersji wirtualnej, tzn. po opłaceniu metodą przelewu PayU otrzymacie Państwo e-mailem link do pobrania plików audio. Jeżeli taki e-mail (dość często trafia do folderu SPAM lub kosza) nie dotarł, proszę napisać na e-mail: jacek@tyniec.com.pl. Pliki wyślemy za pomocą aplikacji WeTransfer. Przed zakupem proponujemy zapoznać się z fragmentem, który udostępniliśmy na naszym kanale YT.

Śpiew: schola benedyktynów tynieckich
Czas nagrania: 1 godz. 30 min.
Realizacja nagrań: Marcin Domżał

© Prawa autorskie zastrzeżone. Kopiowanie, publiczne odtwarzanie bez zezwolenia zabronione.

Barwy Chorału to wyjątkowa edycja ukazująca chorał gregoriański nie tylko jako muzykę sakralną, ale jako kod do zrozumienia europejskiej kultury w ośmiu duchowych odsłonach. Choć każda z ośmiu płyt serii jest dziełem samym w sobie, jednak wyrafinowane gusta odkryją niesamowitą satysfakcję z porównywania ze sobą wszystkich ośmiu tonów.

Ton trzeci nosi on miano najbardziej tajemniczego ze wszystkich tonów. Jego opisywanie domaga się tym samym rozsądku i ostrożności – głównie po to, by nie powiedzieć ani za mało, ani za dużo, by nie zdradzić głębokiej liryki przez uprawianie sentymentalizmu. Jest w tym tonie jakaś pierwotna i surowa zarazem prostota połączona z wewnętrznym urokiem. Żyje on ze sprzeczności, czego najlepszym dowodem jest podwójna dominanta: si albo do. W każdej kompozycji tego tonu widać wyraźnie, który z tych dźwięków dominuje, czyli jest rzeczywistą dominantą. Dość często nie dzieje się to bez swoistego zmagania się, by nie rzec: zwyciężenia odległego o półton (w górę lub w dół) sąsiedniego dźwięku. Nic dziwnego, że ton ten towarzyszy tekstom o sporej wewnętrznej sile, żywości, rozmachu, a nawet – rzec można - odwadze czy dumie. Tak będzie w przypadku hymnu Te Deum, ale też – paradoksalnie – w hymnie wielkopiątkowym Pange lingua. Wszystko rozgrywa się w wymiarze tak zewnętrznym, jak i wewnętrznym. Dotyczy równie dobrze walki z kimś, jak i własnych duchowych zmagań, przeciwności zewnętrznych i poruszeń serca. Są w tym tonie jednocześnie wigor i szlachetność, żarliwość i słodycz. Nie wydaje się więc dziwnym określenie go jako mistyczny. I nie chodziłoby tu tylko o nieregularność czy tajemniczość, ale i o pewne wyrafinowanie, szlachetną i subtelną wzniosłość zdającą się prowadzić wprost ku kontemplacji.

01. – Deus (2:46)
02. – Alleluia (3:17)
03. – A solis (5:13)
04. – Speciosus (7:36)
05. – Tibi (2:24)
06. – Passer (2:06)
07. – Ego (8:39)
08. – In nomine (4:32)
09. – Pange (3:48)
10. – Victricem (3:51)
11. – Alleluia (3:01)
12. – Vocem (5:22)
13. – Hic est (4:18)
14. – Iesu auctor (4:28)
15. – Alleluia (2:33)
16. – Te Deum (6:46)
17. – Salva nos (2:27)
+ Exultet (16 min.)

• Ocena:

Tytuł: ^* Komentarz: ^* Twoje imie: ^*

^* Wymagane pola

Wyślij   lub  Anuluj