Zobacz większe
16,00 zł
ISBN | 9788382052374 |
Oprawa | Miękka |
Format | 297x210 mm |
Stron | 58 |
Brak | Tekst który się nie wyświetla i musi być na końcu, jeśli nie ma podtyułu |
Utrzymanie jedności Trzech Świętych Dni domagało się zakończenia okresu wielkiego postu – Wigilią Paschalną, chociaż należy ona już do Wielkanocy. To mocny błysk światła po doświadczeniu przez samego Chrystusa i Jego uczniów brutalnych wydarzeń Wielkiego Piątku.
Kościół po wielkich uroczystościach przedłużał ich orędzie przez oktawę. W okresie wielkanocnym radość paschalna jest przedłużona do pięćdziesięciu dni. To ważny czas. Przez czterdzieści dni Chrystus, zmartwychwstały Pan, ukazuje się uczniom i daje się rozpoznać po zachowanych na Jego Ciele znakach męki. Te spotkania są dla nich czasem radości paschalnej.
Radość długo torowała sobie drogę w ich umysłach i sercach. Nie byli łatwowierni. Sam Jezus będzie wyrzucał im brak wiary oraz upór, że nie uwierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego (Mk 16,14).
Zmartwychwstanie Chrystusa dało uczniom impuls do przemyślenia całej drogi, którą przeszedł On dotąd. Rzuciło nowe światło na tajemnicę Jego krzyża. W oczach ludzi spoza kręgu Jezusa to była zwykła egzekucja. W oczach uczniów, którzy znali Jego nauczanie i świadectwo życia, to było najważniejsze wydarzenie w historii świata – Najświętsza Ofiara Nowego i Wiecznego Przymierza złożona przez Arcykapłana na wzór Melchizedeka i to z motywu największej miłości.
Zmartwychwstanie jest dowodem przyjęcia Chrystusowej ofiary przez Ojca i znakiem, że dokonało się zbawienie świata.
Po wstąpieniu Chrystusa do Ojca, tak jak On polecił, uczniowie trwają na modlitwie razem z Maryją, by otworzyć się na dary Ducha Świętego, którego otrzymają w dniu Pięćdziesiątnicy. Świat będzie się radował wiosennymi zbiorami. Dla Apostołów będzie to czas ujawnienia się Kościoła i święto duchowych owoców Chrystusowego krzyża.
Aby lepiej zrozumieć ich paschalną radość, trzeba ich widzieć, jak po biczowaniu na polecenie Sanhedrynu cieszą się, że stali się godni cierpieć dla Imienia Jezusa. Nie przestają też co dzień nauczać w świątyni i głosić Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie (Dz 5,41-42) / Hieronim St. Kreis OSB
Droga. Dni radości
Utrzymanie jedności Trzech Świętych Dni domagało się zakończenia okresu wielkiego postu – Wigilią Paschalną, chociaż należy ona już do Wielkanocy. To mocny błysk światła po doświadczeniu przez samego Chrystusa i Jego uczniów brutalnych wydarzeń Wielkiego Piątku.
Kościół po wielkich uroczystościach przedłużał ich orędzie przez oktawę. W okresie wielkanocnym radość paschalna jest przedłużona do pięćdziesięciu dni. To ważny czas. Przez czterdzieści dni Chrystus, zmartwychwstały Pan, ukazuje się uczniom i daje się rozpoznać po zachowanych na Jego Ciele znakach męki. Te spotkania są dla nich czasem radości paschalnej.
Radość długo torowała sobie drogę w ich umysłach i sercach. Nie byli łatwowierni. Sam Jezus będzie wyrzucał im brak wiary oraz upór, że nie uwierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego (Mk 16,14).
Zmartwychwstanie Chrystusa dało uczniom impuls do przemyślenia całej drogi, którą przeszedł On dotąd. Rzuciło nowe światło na tajemnicę Jego krzyża. W oczach ludzi spoza kręgu Jezusa to była zwykła egzekucja. W oczach uczniów, którzy znali Jego nauczanie i świadectwo życia, to było najważniejsze wydarzenie w historii świata – Najświętsza Ofiara Nowego i Wiecznego Przymierza złożona przez Arcykapłana na wzór Melchizedeka i to z motywu największej miłości.
Zmartwychwstanie jest dowodem przyjęcia Chrystusowej ofiary przez Ojca i znakiem, że dokonało się zbawienie świata.
Po wstąpieniu Chrystusa do Ojca, tak jak On polecił, uczniowie trwają na modlitwie razem z Maryją, by otworzyć się na dary Ducha Świętego, którego otrzymają w dniu Pięćdziesiątnicy. Świat będzie się radował wiosennymi zbiorami. Dla Apostołów będzie to czas ujawnienia się Kościoła i święto duchowych owoców Chrystusowego krzyża.
Aby lepiej zrozumieć ich paschalną radość, trzeba ich widzieć, jak po biczowaniu na polecenie Sanhedrynu cieszą się, że stali się godni cierpieć dla Imienia Jezusa. Nie przestają też co dzień nauczać w świątyni i głosić Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie (Dz 5,41-42) / Hieronim St. Kreis OSB
Hieronim St. Kreis OSB - urodził się w Krośnie. Profes tyniecki od roku 1983. Studiował teologię w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie; święcenia kapłańskie przyjął w roku 1989. Od roku 1990 pracuje nad zastosowaniem ikebany w liturgii. W latach 1990–2005 realizował dekoracje kwiatowe w kościele tynieckim, kontynuuje od 2013. Opublikował: podręcznik ikebany liturgicznej "Kwiaty w kościele. Tajemnice układania" (tomy 1–3b); "Święta Rodzina z Nazaretu. Medytacje biblijne"; "Tyniecka ikebana" (tomy 1–2); tomiki wierszy: "Strumień żółtego piasku", "Jak leci", "Co się stało", "Przed Ikoną", "Kołonotatnik", "Msza z kolędą".