ks. Bartłomiej Matczak

Cipriano Vagaggini OSB i reforma liturgiczna

• Wyślij do znajomego

  

  Cipriano Vagaggini OSB i reforma liturgiczna

  Konstytucja o liturgii, koncelebra, modlitwy eucharystyczne i wreszcie problematyka sakramentów i sakramentaliów – to tylko niektóre z elementów zaangażowania Cipriano Vagagginiego w Sobór Watykański II i związaną z nim Odnowę liturgiczną. Właściwe zrozumienie Vagagginiego jest szczególnie istotne w trwającej dyskusji nad stanem Kościoła i liturgii, która jest źródłem i szczytem jego życia.  Studium Vagagginiego pozwala zrozumieć sens i znaczenie tego wszystkiego co stanowi reformę liturgiczną. Książka ta jest próbą zmierzenia się z geniuszem teologii XX wieku, spotkaniem z mistrzem i ojcem teologii liturgicznej. 

  Kościół swoje życie w całej pełni czerpie z liturgii. To ona stoi w centrum nie tylko troski duszpasterskiej, lecz także wszelkiej refleksji teologicznej. Fenomen XIX i XX wieku w historii Kościoła wydobył na nowo znaczenie tej prawdy. Rozwój Ruchu biblijnego i liturgicznego sprawił, że zaczęto na nowo dostrzegać wartość słowa Bożego i liturgii. Prawdy z jednej strony oczywiste, a z drugiej gdzieś głęboko zapomniane. Z tej właśnie racji, począwszy od szeroko rozumianych działań Ruchu liturgicznego poprzez Sobór Watykański II i dzieło odnowy liturgicznej, dostrzegalny jest nowy nurt życia wspólnoty Ludu Bożego. Liturgia została na nowo odkryta jako szczyt i źródło życia Kościoła (KL 7), a w konsekwencji ożywione zostało studium źródłowe, teologiczne i pastoralne. Działania podejmowane do dziś na tej płaszczyźnie za cel obrały sobie powrót do dobrze rozumianej tradycji liturgicznej Kościoła. Dzieło było i w jakimś sensie jest nadal ogromne. Nie chodzi bowiem tylko o samą odnowę strukturalną obrzędu, ale przede wszystkim o zmianę mentalności wiernych uczestniczących w celebracji. Współcześnie dostrzega się bowiem problemy nie tyle natury strukturalnej, co pastoralnej – objawiające się poprzez pokusę antropologizacji i desakralizacji liturgii. Problemy te nie są wcale niczym nowym, bo już dziesięć lat po zamknięciu obrad Soboru Watykańskiego II dostrzegał je ojciec Cipriano Vagaggini. Analiza współczesnej sytuacji wykazuje nie tylko aktualność problemu, lecz także jego tendencję do coraz większego umacniania się w świadomości wiernych. W obliczu tak zarysowanego problemu koniecznością staje się studium oparte na źródłach w celu wydobycia tego, co zostało bądź źle zinterpretowane bądź utracone z perspektywy celebracji. 

  Odbiorca: :

  Nazwa Twojego znajomego ^* :

  Adres e-mail Twojego znajomego ^* :

  ^* Pola wymagane

  Wyślij   lub  Anuluj

Napisz recenzje

Cipriano Vagaggini OSB i reforma liturgiczna

Konstytucja o liturgii, koncelebra, modlitwy eucharystyczne i wreszcie problematyka sakramentów i sakramentaliów – to tylko niektóre z elementów zaangażowania Cipriano Vagagginiego w Sobór Watykański II i związaną z nim Odnowę liturgiczną. Właściwe zrozumienie Vagagginiego jest szczególnie istotne w trwającej dyskusji nad stanem Kościoła i liturgii, która jest źródłem i szczytem jego życia.  Studium Vagagginiego pozwala zrozumieć sens i znaczenie tego wszystkiego co stanowi reformę liturgiczną. Książka ta jest próbą zmierzenia się z geniuszem teologii XX wieku, spotkaniem z mistrzem i ojcem teologii liturgicznej. 

Kościół swoje życie w całej pełni czerpie z liturgii. To ona stoi w centrum nie tylko troski duszpasterskiej, lecz także wszelkiej refleksji teologicznej. Fenomen XIX i XX wieku w historii Kościoła wydobył na nowo znaczenie tej prawdy. Rozwój Ruchu biblijnego i liturgicznego sprawił, że zaczęto na nowo dostrzegać wartość słowa Bożego i liturgii. Prawdy z jednej strony oczywiste, a z drugiej gdzieś głęboko zapomniane. Z tej właśnie racji, począwszy od szeroko rozumianych działań Ruchu liturgicznego poprzez Sobór Watykański II i dzieło odnowy liturgicznej, dostrzegalny jest nowy nurt życia wspólnoty Ludu Bożego. Liturgia została na nowo odkryta jako szczyt i źródło życia Kościoła (KL 7), a w konsekwencji ożywione zostało studium źródłowe, teologiczne i pastoralne. Działania podejmowane do dziś na tej płaszczyźnie za cel obrały sobie powrót do dobrze rozumianej tradycji liturgicznej Kościoła. Dzieło było i w jakimś sensie jest nadal ogromne. Nie chodzi bowiem tylko o samą odnowę strukturalną obrzędu, ale przede wszystkim o zmianę mentalności wiernych uczestniczących w celebracji. Współcześnie dostrzega się bowiem problemy nie tyle natury strukturalnej, co pastoralnej – objawiające się poprzez pokusę antropologizacji i desakralizacji liturgii. Problemy te nie są wcale niczym nowym, bo już dziesięć lat po zamknięciu obrad Soboru Watykańskiego II dostrzegał je ojciec Cipriano Vagaggini. Analiza współczesnej sytuacji wykazuje nie tylko aktualność problemu, lecz także jego tendencję do coraz większego umacniania się w świadomości wiernych. W obliczu tak zarysowanego problemu koniecznością staje się studium oparte na źródłach w celu wydobycia tego, co zostało bądź źle zinterpretowane bądź utracone z perspektywy celebracji. 

• Ocena:

Tytuł: ^* Komentarz: ^* Twoje imie: ^*

^* Wymagane pola

Wyślij   lub  Anuluj