Felix indiget amicis. Studia z dziejów kultury duchowej

• Wyślij do znajomego

  

  Felix indiget amicis. Studia z dziejów kultury duchowej

  Zebrane w niniejszej książce teksty ofiarowujemy Panu Profesorowi Krzysztofowi Ożogowi w 60. rocznicę Jego urodzin. Zainteresowania i wysiłek badawczy Profesora skoncentrowany na epoce średniowiecza, dziejach Kościoła, kultury religijnej i intelektualnej, zwłaszcza Uniwersytetu Krakowskiego i zakonów, zaowocowały znakomitym dorobkiem. Obejmuje on bardzo różnorodne formy: od studiów źródłoznawczych, artykułów problemowych i biogramów, po monografie i artykuły syntetyzujące stan badań. Prace te cechuje troska o precyzję słowa, staranne dokumentowanie wywodu, dążenie do integracji badań historyków z osiągnięciami kodykologów, filologów, historyków filozofii i teologii. Niemniej ważny jest także Jego sposób uprawiania zawodu, na który składają się badawcza akrybia i pracowitość, szacunek dla poprzedników i otwarcie na nowe propozycje, a równocześnie rozwaga i życzliwość. Profesor z zamiłowaniem łączy pasję naukową z dydaktyką, co zawsze przyciągało i nadal przyciąga do Niego liczne grono uczniów.

  Osobowość Profesora sprawiła, że prowadzone przez Niego seminarium doktorskie nabrało cech szczególnych. Uczyło rudymentów rzetelnego warsztatu historycznego, badawczej samodzielności, ale także wzajemnej współpracy. Profesor nigdy nie narzucał uczniom tematów rozpraw. Zarysowujący się spójny krąg podejmowanej problematyki był tyleż efektem mądrego rozpoznawania potrzeb i stawiania wymagań, co samoistnego oddziaływania Jego prac i fascynacji. Niezmienną cechą podejścia Profesora do uczniów był szacunek, zrozumienie i pomoc nie tylko w sprawach naukowych, ale i życiowych. Stąd też wielu z nas widziało i widzi w Profesorze nie tylko mentora naukowego, lecz także osobę, na której przyjazne słowo, życzliwą radę i bezinteresowne wsparcie zawsze możemy liczyć. Staraliśmy się przejmować tę postawę. Dla wielu z nas seminarium stało się zarówno miejscem formacji intelektualnej, jak i wspólnotą koleżeńską i przyjacielską. Więzi, które wówczas powstały, wzmocnione kontaktami zawodowymi, niejednokrotnie i dziś owocują wspólnymi przedsięwzięciami badawczymi czy wzajemną lekturą tekstów. Stąd też odwołanie w tytule niniejszej książki do kwestii św. Tomasza z Akwinu o szczęściu człowieka, które dopełnia się w czynieniu dobra we wspólnocie przyjaciół (Autorzy)

  Odbiorca: :

  Nazwa Twojego znajomego ^* :

  Adres e-mail Twojego znajomego ^* :

  ^* Pola wymagane

  Wyślij   lub  Anuluj

Napisz recenzje

Felix indiget amicis. Studia z dziejów kultury duchowej

Zebrane w niniejszej książce teksty ofiarowujemy Panu Profesorowi Krzysztofowi Ożogowi w 60. rocznicę Jego urodzin. Zainteresowania i wysiłek badawczy Profesora skoncentrowany na epoce średniowiecza, dziejach Kościoła, kultury religijnej i intelektualnej, zwłaszcza Uniwersytetu Krakowskiego i zakonów, zaowocowały znakomitym dorobkiem. Obejmuje on bardzo różnorodne formy: od studiów źródłoznawczych, artykułów problemowych i biogramów, po monografie i artykuły syntetyzujące stan badań. Prace te cechuje troska o precyzję słowa, staranne dokumentowanie wywodu, dążenie do integracji badań historyków z osiągnięciami kodykologów, filologów, historyków filozofii i teologii. Niemniej ważny jest także Jego sposób uprawiania zawodu, na który składają się badawcza akrybia i pracowitość, szacunek dla poprzedników i otwarcie na nowe propozycje, a równocześnie rozwaga i życzliwość. Profesor z zamiłowaniem łączy pasję naukową z dydaktyką, co zawsze przyciągało i nadal przyciąga do Niego liczne grono uczniów.

Osobowość Profesora sprawiła, że prowadzone przez Niego seminarium doktorskie nabrało cech szczególnych. Uczyło rudymentów rzetelnego warsztatu historycznego, badawczej samodzielności, ale także wzajemnej współpracy. Profesor nigdy nie narzucał uczniom tematów rozpraw. Zarysowujący się spójny krąg podejmowanej problematyki był tyleż efektem mądrego rozpoznawania potrzeb i stawiania wymagań, co samoistnego oddziaływania Jego prac i fascynacji. Niezmienną cechą podejścia Profesora do uczniów był szacunek, zrozumienie i pomoc nie tylko w sprawach naukowych, ale i życiowych. Stąd też wielu z nas widziało i widzi w Profesorze nie tylko mentora naukowego, lecz także osobę, na której przyjazne słowo, życzliwą radę i bezinteresowne wsparcie zawsze możemy liczyć. Staraliśmy się przejmować tę postawę. Dla wielu z nas seminarium stało się zarówno miejscem formacji intelektualnej, jak i wspólnotą koleżeńską i przyjacielską. Więzi, które wówczas powstały, wzmocnione kontaktami zawodowymi, niejednokrotnie i dziś owocują wspólnymi przedsięwzięciami badawczymi czy wzajemną lekturą tekstów. Stąd też odwołanie w tytule niniejszej książki do kwestii św. Tomasza z Akwinu o szczęściu człowieka, które dopełnia się w czynieniu dobra we wspólnocie przyjaciół (Autorzy)

• Ocena:

Tytuł: ^* Komentarz: ^* Twoje imie: ^*

^* Wymagane pola

Wyślij   lub  Anuluj