Karl Kernyi

Eleusis. Archetypowy obraz matki i córki

• Wyślij do znajomego

  

  Eleusis. Archetypowy obraz matki i córki

  Wśród starożytnych religii misteryjnych szczególne miejsce zajmował kult Demeter i Persefony, Matki i Córki, którego manifestacją były coroczne misteria w attyckiej miejscowości Eleusis. Udziałem inicjowanych, którzy doświadczyli błogosławionej wizji, miała stawać się szczęśliwość zarówno na tym, jak i na drugim świecie. Mówiąc słowami Cycerona, w Eleusis objawiano, jak żyć w radości oraz umierać z nadzieją. Misteria eleuzyjskie przetrwały niemal dwa tysiące lat – ich kres nastąpił dopiero w czasach bizantyjskich, z rozpowszechnieniem chrześcijaństwa. Słyszał o nich każdy, kto mówił po grecku, choć istoty obrzędów pilnie strzeżono przed profanami. Co zdecydowało o tak wielkim znaczeniu Eleusis dla duchowych potrzeb Greków? Odpowiedzi szukać można jedynie w próbach określenia nie tylko charakteru, okoliczności i składników eleuzyjskiej wizji, lecz przede wszystkim tego, kim bądź czym były Demeter i Kore i jaka była treść prawdziwej tajemnicy misteriów — eleuzyjskiego arreton. Kerényi analizuje kult dwóch bogiń, poczynając od interpretacji mitu o porwaniu Persefony i żałobie jej matki Demeter, poprzez zastosowanie teorii archetypów (boginie jako archetyp Matki i Córki), aż po refleksje nad treścią tajemniczych obrzędów, by wykazać, że w pewnym, najbardziej uniwersalnym, sensie sekretne znaczenie eleuzyjskiego kultu dotrwało do naszych czasów i jest nam dostępne.

  Książka ta nie pokrywa się dokładnie z żadną z wcześniejszych prac, jakie opublikowałem na ten sam temat. Wydany w serii kieszonkowej po holendersku tom Eleusis: de heiligste mysteriën van Griekenland musiał mieć, co zrozumiałe, mniejszą objętość. Kierując się podobnymi względami, ograniczyłem zakres wydania niemieckojęzycznego Die Mysterien von Eleusis. Ale i tak zawarłem w nim więcej niż tylko próbę rekonstrukcji. Niestety, było ono już w druku, gdy ukazała się książka G.E. Mylonasa Eleusis and the Eleusinian Mysteries. Publikacja ta jako pierwsza umożliwiała dokonanie pełnego przeglądu rezultatów wykopalisk i omówienie ich interpretacji przez archeologów. Wynikała stąd konieczność rozszerzenia mej książki. Następna różnica płynęła z mego przekonania, że bóstwa eleuzyjskie należy zaliczyć do „obrazów archetypowych”. Ten punkt widzenia nie został specjalnie wyakcentowany ani w edycji holenderskiej, ani w niemieckiej, wyraziłem go jednak w moim wcześniejszym eseju o Boskim Dziewczęciu. Rozwijam go w niniejszej pracy, omawiającej problem misteriów w sposób pełniejszy, bo nie tylko w aspekcie życia greckiego (które było centralnym wątkiem wersji niemieckiej), lecz również ludzkiej natury. 

  Odbiorca: :

  Nazwa Twojego znajomego ^* :

  Adres e-mail Twojego znajomego ^* :

  ^* Pola wymagane

  Wyślij   lub  Anuluj

Napisz recenzje

Eleusis. Archetypowy obraz matki i córki

Wśród starożytnych religii misteryjnych szczególne miejsce zajmował kult Demeter i Persefony, Matki i Córki, którego manifestacją były coroczne misteria w attyckiej miejscowości Eleusis. Udziałem inicjowanych, którzy doświadczyli błogosławionej wizji, miała stawać się szczęśliwość zarówno na tym, jak i na drugim świecie. Mówiąc słowami Cycerona, w Eleusis objawiano, jak żyć w radości oraz umierać z nadzieją. Misteria eleuzyjskie przetrwały niemal dwa tysiące lat – ich kres nastąpił dopiero w czasach bizantyjskich, z rozpowszechnieniem chrześcijaństwa. Słyszał o nich każdy, kto mówił po grecku, choć istoty obrzędów pilnie strzeżono przed profanami. Co zdecydowało o tak wielkim znaczeniu Eleusis dla duchowych potrzeb Greków? Odpowiedzi szukać można jedynie w próbach określenia nie tylko charakteru, okoliczności i składników eleuzyjskiej wizji, lecz przede wszystkim tego, kim bądź czym były Demeter i Kore i jaka była treść prawdziwej tajemnicy misteriów — eleuzyjskiego arreton. Kerényi analizuje kult dwóch bogiń, poczynając od interpretacji mitu o porwaniu Persefony i żałobie jej matki Demeter, poprzez zastosowanie teorii archetypów (boginie jako archetyp Matki i Córki), aż po refleksje nad treścią tajemniczych obrzędów, by wykazać, że w pewnym, najbardziej uniwersalnym, sensie sekretne znaczenie eleuzyjskiego kultu dotrwało do naszych czasów i jest nam dostępne.

Książka ta nie pokrywa się dokładnie z żadną z wcześniejszych prac, jakie opublikowałem na ten sam temat. Wydany w serii kieszonkowej po holendersku tom Eleusis: de heiligste mysteriën van Griekenland musiał mieć, co zrozumiałe, mniejszą objętość. Kierując się podobnymi względami, ograniczyłem zakres wydania niemieckojęzycznego Die Mysterien von Eleusis. Ale i tak zawarłem w nim więcej niż tylko próbę rekonstrukcji. Niestety, było ono już w druku, gdy ukazała się książka G.E. Mylonasa Eleusis and the Eleusinian Mysteries. Publikacja ta jako pierwsza umożliwiała dokonanie pełnego przeglądu rezultatów wykopalisk i omówienie ich interpretacji przez archeologów. Wynikała stąd konieczność rozszerzenia mej książki. Następna różnica płynęła z mego przekonania, że bóstwa eleuzyjskie należy zaliczyć do „obrazów archetypowych”. Ten punkt widzenia nie został specjalnie wyakcentowany ani w edycji holenderskiej, ani w niemieckiej, wyraziłem go jednak w moim wcześniejszym eseju o Boskim Dziewczęciu. Rozwijam go w niniejszej pracy, omawiającej problem misteriów w sposób pełniejszy, bo nie tylko w aspekcie życia greckiego (które było centralnym wątkiem wersji niemieckiej), lecz również ludzkiej natury. 

• Ocena:

Tytuł: ^* Komentarz: ^* Twoje imie: ^*

^* Wymagane pola

Wyślij   lub  Anuluj