Aż po krańce ziemi

Księża biskupi mają rekolekcje, księża parafialni, zakony mają swoje rekolekcje. Często kiedy wyjeżdżamy brać w nich udział, prosimy naszych wiernych świeckich – módlcie się, żebyśmy się nawrócili. Patrzą wtedy zdziwieni, choć wiemy, że nie zawsze o księżach musi być najlepsza opinia. Czasem z naszej winy, czasem nie z naszej winy. „Z czego wy się macie nawracać?” – pytają. Mamy z czego, z całą pewnością.

Na samym początku zapytajmy, z czego my się mamy nawracać, wszyscy jak tu jesteśmy. Bo ci, którzy głoszą, którzy pomagają w spowiedzi, w jakiś sposób są uczestnikami tego wielkiego nawracania się? Ku czemu? Uważam, że to, te ostatnie słowa z Ewangelii, które wyrzekł człowiek, właśnie nawrócony przez Pana Jezusa i to nawrócony jeszcze przy pomocy takiego ciekawego znaku, bo był niewidomy, a Pan Jezus przywrócił mu wzrok. „Kto to jest ten Syn Boży?” – zapytał niewidomy, „To ja jestem nim” – mówi Pan Jezus. – „Wierzysz?” – „Wierzę, Panie”.

My za chwilę powiemy to, co mówimy zawsze w niedzielę a często i w domu, w takiej czy innej formie „Wierzę w jednego Boga”, a to „Wierzę” nasze musi być bardziej świadome. Oparte na mocniejszych podstawach w oparciu o wiarę całego Kościoła.

Wiemy, że są wielkie kontrowersje, wśród ludzi zainteresowanych, na temat chrztu małych dzieci. Po co chrzcić małe dziecko, które jeszcze nic nie wie, o co chodzi, nie rozumie tego. Jak dorośnie i będzie wiedział, niech sobie wybierze. A my mówimy: Nie. Czy jak się szczepi małe dziecko przed rozmaitą chorobą, nie czekamy aż dorośnie, żeby zapytać się: chcesz chorować na gruźlicę, czy nie chcesz? Jeśli nie chcesz, to cię zaszczepimy. Chcesz na tyfus czy nie chcesz? Nie chcesz, to cię zaszczepimy. A jak chcesz, to sobie choruj.

Tak samo i my, którzy jesteśmy chrześcijanami, rodzice i inni katolicy wierzący wiedzą, że trzeba dziecko ochrzcić od razu, na początku. A potem ono sobie może potwierdzić swoim życiem wiarę, którą otrzymuje albo błąkać się, szukać, znajdować, upadać, wstawać – rozmaicie bywa. Mówi się tak ładnie: chrzcimy to dziecko w wierze Kościoła. Jeśli by tutaj był chrzest, bo często w czasie Mszy Świętej te chrzty się zdarzają, to się mówi: „my wszyscy świadkowie potwierdzamy”, cieszymy się. Mówimy w imieniu całego Kościoła „Wierzymy”, aby to dziecko nim dorośnie, mogło też zaszczepione wiarą mówić” „Wierzę w jednego Boga Ojca i Syna i Ducha Świętego”.