Piotr Rostworowski OSB/EC

Żyć wiarą w świecie

• Wyślij do znajomego

  

  Żyć wiarą w świecie

  Kiedy Bóg stworzył świat, widział, że jest on dobry i piękny, ale nie znajdował w tym świecie oddźwięku, nie było w nim nikogo, kto mógłby odpowiedzieć Stwórcy, rozmawiać z Nim. I wtedy Bóg stworzył człowieka, stworzył go dla dialogu z samym sobą, ażeby miał z kim rozmawiać. Człowiek jest jakby odpowiedzią na Boga. Dziw­ną rzeczą jest to pragnienie Boga, aby obcować z człowiekiem, aby z nim rozmawiać. Rozkoszą moją jest przebywać wśród synów ludzkich (Prz 8,31). Zdumiewająca to rozkosz! My sami nie możemy wytrzymać z ludźmi... Skoro jednak Bóg sam to powiedział, musimy uwierzyć, że tak jest.

  Książka, którą oddajemy do rąk czytelników, jest podwójnym świadectwem. Zjednej strony świadectwem o. Piotra, jego miłości do życia konsekrowanego; zdrugiej zaś wagi, jaką do głoszonych nauk przywiązywali słuchacze troskliwie zapisujący jego słowa, anastępnie przechowujący skrzętnie te zapiski.

  Rekolekcje, które publikujemy, zostały wygłoszone dla instytutu świeckiego Przemienienia Pańskiego w latach 50. Na publikację czekały zatem dość długo. Ojciec Piotr otaczał szczególną troską tę formę życia konsekrowanego. Połowa lat 50. ubiegłego wieku naznaczona była, zwłaszcza na Zachodzie, dużym rozwojem tej właśnie formy życia. Istotą każdego instytutu świeckiego jest żyć wiarą w świecie, zachowując zwykły strój, pracując zawodowo, modląc się pośrodku ludzkiej biedy i smutku. Ewangelia mówi, że Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła (Mk 1,12). Wszyscy, którzy chcą żyć wiarą w dzisiejszym świecie, czują się może trochę tak jak Chrystus Pan – rzuceni między skorpiony i węże, pod niegościnne słońce, wystawieni na pokusy.

  Odbiorca: :

  Nazwa Twojego znajomego ^* :

  Adres e-mail Twojego znajomego ^* :

  ^* Pola wymagane

  Wyślij   lub  Anuluj

Napisz recenzje

Żyć wiarą w świecie

Kiedy Bóg stworzył świat, widział, że jest on dobry i piękny, ale nie znajdował w tym świecie oddźwięku, nie było w nim nikogo, kto mógłby odpowiedzieć Stwórcy, rozmawiać z Nim. I wtedy Bóg stworzył człowieka, stworzył go dla dialogu z samym sobą, ażeby miał z kim rozmawiać. Człowiek jest jakby odpowiedzią na Boga. Dziw­ną rzeczą jest to pragnienie Boga, aby obcować z człowiekiem, aby z nim rozmawiać. Rozkoszą moją jest przebywać wśród synów ludzkich (Prz 8,31). Zdumiewająca to rozkosz! My sami nie możemy wytrzymać z ludźmi... Skoro jednak Bóg sam to powiedział, musimy uwierzyć, że tak jest.

Książka, którą oddajemy do rąk czytelników, jest podwójnym świadectwem. Zjednej strony świadectwem o. Piotra, jego miłości do życia konsekrowanego; zdrugiej zaś wagi, jaką do głoszonych nauk przywiązywali słuchacze troskliwie zapisujący jego słowa, anastępnie przechowujący skrzętnie te zapiski.

Rekolekcje, które publikujemy, zostały wygłoszone dla instytutu świeckiego Przemienienia Pańskiego w latach 50. Na publikację czekały zatem dość długo. Ojciec Piotr otaczał szczególną troską tę formę życia konsekrowanego. Połowa lat 50. ubiegłego wieku naznaczona była, zwłaszcza na Zachodzie, dużym rozwojem tej właśnie formy życia. Istotą każdego instytutu świeckiego jest żyć wiarą w świecie, zachowując zwykły strój, pracując zawodowo, modląc się pośrodku ludzkiej biedy i smutku. Ewangelia mówi, że Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła (Mk 1,12). Wszyscy, którzy chcą żyć wiarą w dzisiejszym świecie, czują się może trochę tak jak Chrystus Pan – rzuceni między skorpiony i węże, pod niegościnne słońce, wystawieni na pokusy.

• Ocena:

Tytuł: ^* Komentarz: ^* Twoje imie: ^*

^* Wymagane pola

Wyślij   lub  Anuluj