39,50 zł
Wydanie | Drugie, 2007 |
Seria | Źródła Monastyczne |
Oprawa | Miękka |
Format | 125x195 |
Stron | 224 |
Brak | Tekst który się nie wyświetla i musi być na końcu, jeśli nie ma podtyułu |
„Nie pięknymi wierszami lub klasyczną prozą, lecz barbarzyńskimi tekstami Patryka przekroczyła literatura łacińska granice nakreślone jej przez potęgę i wojsko. Pośród najgłębszego upadku państwa rzymskiego powstaje dokument historycznej przemiany narodu, który zawsze pozostawał wolny od panowania rzymskiego – dzieło w języku Rzymian. Język łaciński sam wyruszył na «peregrinatio» i w pielgrzymiej szacie «sermo humilis» rozpoczął nowe życie”.
Tymi słowy zakończył Walter Berschin prezentację postaci i dzieła św. Patryka. Postać to niezwykła, zarówno z lokalnego, dziejów Irlandii, punktu widzenia, jak również w wymiarze ogólnoeuropejskim, powszechnym. Postać zarazem znana i nieznana. „Historyczny św. Patryk jest osobą, którą znamy bardzo dobrze i o której wiemy bardzo mało” – bardzo trafnie zauważył wybitny znawca problemu. Paradoks ten jest rezultatem swoistego charakteru podstawy źródłowej, będącej do dyspozycji historyka, próbującego rozjaśnić ciemności spowijające Patryka i jego czasy.
Literatura naukowa o św. Patryku, wielo- choć, oczywiście, przede wszystkim anglojęzyczna (także w języku iryjskim), jest nieprzebrana. Wybór ważniejszych i nowszych prac znajdzie Czytelnik w wykazie bibliograficznym towarzyszącym niniejszej książce, oraz – w miarę potrzeby – w przypisach do wstępu i do tłumaczonych tekstów. Wśród tej literatury jasnym blaskiem świeci nie nowa, bo opublikowana w 1919 roku w języku francuskim, a dopiero w 1956 udostępniona po polsku książka Stefana Czarnowskiego Kult bohaterów i jego społeczne podłoże. Święty Patryk bohater narodowy Irlandii. Późniejsze piśmiennictwo polskie (i obce, w Polsce ogłoszone) o św. Patryku przedstawia się raczej skromnie.
Pisma i najstarsze żywoty
„Nie pięknymi wierszami lub klasyczną prozą, lecz barbarzyńskimi tekstami Patryka przekroczyła literatura łacińska granice nakreślone jej przez potęgę i wojsko. Pośród najgłębszego upadku państwa rzymskiego powstaje dokument historycznej przemiany narodu, który zawsze pozostawał wolny od panowania rzymskiego – dzieło w języku Rzymian. Język łaciński sam wyruszył na «peregrinatio» i w pielgrzymiej szacie «sermo humilis» rozpoczął nowe życie”.
Tymi słowy zakończył Walter Berschin prezentację postaci i dzieła św. Patryka. Postać to niezwykła, zarówno z lokalnego, dziejów Irlandii, punktu widzenia, jak również w wymiarze ogólnoeuropejskim, powszechnym. Postać zarazem znana i nieznana. „Historyczny św. Patryk jest osobą, którą znamy bardzo dobrze i o której wiemy bardzo mało” – bardzo trafnie zauważył wybitny znawca problemu. Paradoks ten jest rezultatem swoistego charakteru podstawy źródłowej, będącej do dyspozycji historyka, próbującego rozjaśnić ciemności spowijające Patryka i jego czasy.
Literatura naukowa o św. Patryku, wielo- choć, oczywiście, przede wszystkim anglojęzyczna (także w języku iryjskim), jest nieprzebrana. Wybór ważniejszych i nowszych prac znajdzie Czytelnik w wykazie bibliograficznym towarzyszącym niniejszej książce, oraz – w miarę potrzeby – w przypisach do wstępu i do tłumaczonych tekstów. Wśród tej literatury jasnym blaskiem świeci nie nowa, bo opublikowana w 1919 roku w języku francuskim, a dopiero w 1956 udostępniona po polsku książka Stefana Czarnowskiego Kult bohaterów i jego społeczne podłoże. Święty Patryk bohater narodowy Irlandii. Późniejsze piśmiennictwo polskie (i obce, w Polsce ogłoszone) o św. Patryku przedstawia się raczej skromnie.
Odbiorca: :
* Pola wymagane
lub Anuluj
Św. Patryk (ok. 385-461) – urodził się w Bannanem Taberniae w Brytanii. Jako 16 letni młodzieniec został porwany do niewoli przez irlandzkich piratów. Po sześciu latach uciekł i udał się do Galii, gdzie otrzymał wykształcenie i został kapłanem u św. Germana w Auxerre. Następnie udał się do Italii, gdzie spotkał św. Kierana, z którym przez Galię wyprawił się na misję do Irlandii. Mimo trudności ze strony druidów (pogańskich kapłanów) dokonał dzieła nawrócenia Irlandii. Kościół organizował wokół klasztorów, na czele których stali opaci. Jako swoją siedzibę obrał Armagh, która do dzisiaj jest stolicą prymasów Irlandii. Zmarł w klasztorze Down w 461 r.