Hilary z Arles

Kazanie o życiu św. Honorata

• Wyślij do znajomego

  

  Kazanie o życiu św. Honorata

  Zachowane do naszych czasów najwcześniejsze żywoty świętych, powstałe w epoce, w której po ustaniu prześladowań nie było już miejsca dla męczenników – choć męczeństwo cieszyło się ciągle najwyższą chwałą – odmalowują przed nami różne wzory świętości. Są zatem wśród nich takie, które opiewają pierwszych mnichów, takie, które pokazują ideał świętego biskupa i wreszcie takie, szczególnie charakterystyczne dla środowiska galijskiego, których bohaterowie doskonale łączyli w swoim życiu obydwie drogi do świętości. Sulpicjusz Sewer, świetnie wykształcony arystokrata i pisarz chrześcijański, jako pierwszy stworzył hagiograficzny wizerunek mnicha–biskupa, opowiadając w całym cyklu utworów o życiu Marcina z Tours. Do tego samego hagiograficznego typu należą przedstawiane w tym tomie po raz pierwszy w polskim przekładzie utwory: Kazanie o życiu św. Honorata oraz Żywot św. Hilarego, biskupa Arles.
  

  Jest co najmniej kilka powodów, ażeby uznać wymienioną tu parę tekstów za wyjątkową a zarazem bardzo interesującą. Nie tylko dysponujemy w tym przypadku żywotami dwóch, spokrewnionych ze sobą, kolejnych biskupów zasiadających na stolicy w Arles, ale oprócz tego autor pierwszego z tych utworów, Hilary, jest zarazem bohaterem drugiego żywotu. Mamy tu zatem do czynienia z sytuacją, gdy hagiograf nie tylko opisuje ideał życia realizowany przez świętego, ale też, jako instytucjonalny i duchowy jego następca, stara się – przynajmniej w deklaracjach – iść w życiu dokładnie po wyznaczonej przez niego drodze. Owe wysiłki stały się z kolei tematem żywotu, w którym to Hilary jest już protagonistą. Na wielką uwagę zasługuje też źródłowa wartość obydwu tekstów, jaką przedstawiają one dla historii zachodniego monastycyzmu i chrześcijaństwa w ogóle. Za przykład niech posłużą tu tylko dwie kwestie. Honorat był założycielem niezwykle ważnej w dziejach monastycyzmu wspólnoty klasztornej na wyspie Lérins, o czym dość dokładnie opowiada poświęcony mu żywot. Z kolei opisany w Żywocie św. Hilarego konflikt, w jaki jego bohater popadł z papieżem Leonem Wielkim, pozwala nam dowiedzieć się sporo na temat ówczesnych kontrowersji wokół prymatu wśród galijskich Kościołów oraz faktycznych wpływów papiestwa poza Rzymem w połowie V w. Wypada więc dokładniej się przyjrzeć autorom i głównym aktorom tych ciekawych i ważnych tekstów.
  
  

  Odbiorca: :

  Nazwa Twojego znajomego ^* :

  Adres e-mail Twojego znajomego ^* :

  ^* Pola wymagane

  Wyślij   lub  Anuluj

Napisz recenzje

Kazanie o życiu św. Honorata

Zachowane do naszych czasów najwcześniejsze żywoty świętych, powstałe w epoce, w której po ustaniu prześladowań nie było już miejsca dla męczenników – choć męczeństwo cieszyło się ciągle najwyższą chwałą – odmalowują przed nami różne wzory świętości. Są zatem wśród nich takie, które opiewają pierwszych mnichów, takie, które pokazują ideał świętego biskupa i wreszcie takie, szczególnie charakterystyczne dla środowiska galijskiego, których bohaterowie doskonale łączyli w swoim życiu obydwie drogi do świętości. Sulpicjusz Sewer, świetnie wykształcony arystokrata i pisarz chrześcijański, jako pierwszy stworzył hagiograficzny wizerunek mnicha–biskupa, opowiadając w całym cyklu utworów o życiu Marcina z Tours. Do tego samego hagiograficznego typu należą przedstawiane w tym tomie po raz pierwszy w polskim przekładzie utwory: Kazanie o życiu św. Honorata oraz Żywot św. Hilarego, biskupa Arles.

Jest co najmniej kilka powodów, ażeby uznać wymienioną tu parę tekstów za wyjątkową a zarazem bardzo interesującą. Nie tylko dysponujemy w tym przypadku żywotami dwóch, spokrewnionych ze sobą, kolejnych biskupów zasiadających na stolicy w Arles, ale oprócz tego autor pierwszego z tych utworów, Hilary, jest zarazem bohaterem drugiego żywotu. Mamy tu zatem do czynienia z sytuacją, gdy hagiograf nie tylko opisuje ideał życia realizowany przez świętego, ale też, jako instytucjonalny i duchowy jego następca, stara się – przynajmniej w deklaracjach – iść w życiu dokładnie po wyznaczonej przez niego drodze. Owe wysiłki stały się z kolei tematem żywotu, w którym to Hilary jest już protagonistą. Na wielką uwagę zasługuje też źródłowa wartość obydwu tekstów, jaką przedstawiają one dla historii zachodniego monastycyzmu i chrześcijaństwa w ogóle. Za przykład niech posłużą tu tylko dwie kwestie. Honorat był założycielem niezwykle ważnej w dziejach monastycyzmu wspólnoty klasztornej na wyspie Lérins, o czym dość dokładnie opowiada poświęcony mu żywot. Z kolei opisany w Żywocie św. Hilarego konflikt, w jaki jego bohater popadł z papieżem Leonem Wielkim, pozwala nam dowiedzieć się sporo na temat ówczesnych kontrowersji wokół prymatu wśród galijskich Kościołów oraz faktycznych wpływów papiestwa poza Rzymem w połowie V w. Wypada więc dokładniej się przyjrzeć autorom i głównym aktorom tych ciekawych i ważnych tekstów.

• Ocena:

Tytuł: ^* Komentarz: ^* Twoje imie: ^*

^* Wymagane pola

Wyślij   lub  Anuluj